Shumë vite më parë, Ernest Hemingway shkruajti: "Puna është ilaçi më i mirë për të gjitha sëmundjet". Dhe sot askush nuk ka qenë ende në gjendje ta hedhë poshtë këtë ide. Shumë njerëz janë të kursyer në punë nga përvoja të ndryshme, ata e gjejnë realizimin e tyre në këtë dhe harrojnë problemet.
Udhëzimet
Hapi 1
Puna është një mundësi për të ndryshuar jetën tuaj. Duhet shumë kohë vetëm. Kjo ju lejon të bëni ditë, në mbrëmje më intensive, jo pa kuptim. Një person i kushtohet me vetëdije punës për të mos u mërzitur, për të mos ndjerë trishtim dhe keqardhje nga mungesa e diçkaje tjetër. Në të njëjtën kohë, ai mund të ndryshojë jetën e tij, sepse e gjithë kjo rrit të ardhurat, gjë që ndryshon cilësinë e ekzistencës.
Hapi 2
Interesi për punën gjithashtu çon në rritjen e profesionalizmit. Shpesh, puna bëhet jo vetëm një detyrë, por një hobi. Një person fillon të përmirësohet në këtë, fiton gjithnjë e më shumë njohuri, bën zbulime interesante për veten e tij. Në këtë rast, aftësia për të bërë e bën atë aktiv dhe të qëllimshëm. Interesi nga sfera personale zhvendoset në krijimin e diçkaje. Njerëzit e vetmuar shpesh lehtë ngjiten në shkallët e karrierës, marrin pozicione drejtuese në kompani dhe fitojnë kapital të konsiderueshëm. Disa vlera zëvendësohen nga të tjera, dhe kjo nuk e privon një person nga gëzimi, por sjell kuptim në ekzistencën e tij.
Hapi 3
Çdo person ka nevojë për emocione, përvoja, komunikim. Nëse nuk ka shoqëri në jetën personale, nëse të dashurit nuk e bëjnë jetën interesante, një person fillon të kërkojë mjedisin e tij. Sigurisht, ka organizata të ndryshme ku mund të kërkoni njerëz me të njëjtin mendim, por mund të jetë e vështirë. Por në punë ka gjithmonë njerëz që bëjnë një gjë. Në të njëjtën kohë, nuk keni nevojë të njiheni, të kërkoni një arsye për të filluar një bisedë ose të dilni me disa fjalë, ju mund të diskutoni procesin e krijimit të një produkti ose shërbimi, mund të flisni për bosët, kolegët, planet per te ardhmen. Lehtësia e krijimit të kontakteve është shumë e rëndësishme për shumë njerëz, të mbyllurit nuk mund të gjejnë lehtë një gjuhë të përbashkët, prandaj puna për ta është gjithashtu një vend i kontakteve shoqërore.
Hapi 4
Nëse një person papritmas mbetet vetëm, ai përjeton përvoja negative që vështirë të fshihen. Shteti i pavehtur shtyp, më acaron. Për ta kapërcyer këtë dhimbje, duhet të gjesh diçka për të bërë, duhet të bësh diçka në mënyrë që të përfshihen duart dhe koka. Nëse ka një hobi, ndihmon, por nëse nuk ka asnjë, atëherë mbetet vetëm të shkosh atje ku mund të zbatosh diçka. Shtë e vështirë të kërkosh një hobi të ri në një periudhë të vështirë, por në punë gjithçka është e qartë dhe e përcaktuar. Ndonjëherë kjo është një mundësi për t'u fshehur nga përvojat, një mënyrë për të shkëputur vëmendjen nga ngjarjet e jashtme.
Hapi 5
Një person dëshiron që dikush të ketë nevojë, kjo është një nevojë e brendshme. Dhe nëse nuk ka familje, nëse nuk ka fëmijë, atëherë ky shtet nuk është i kënaqur. Një person shqetësohet gjithmonë kur kupton se nuk është i vlefshëm për dikë. Dhe në këtë moment ai fillon të kërkojë për ata njerëz, hapësirën ku ai do të jetë i dobishëm, shpesh ky është një vend pune. Kjo është një mënyrë për të përmbushur nevojën për të qenë e nevojshme, ajo manifestohet shumë qartë tek njerëzit e vetmuar. Për disa, edhe humbja e vendit të tyre në ndërmarrje mund të jetë shumë e vështirë dhe emocionalisht e krahasueshme me vdekjen e një miku.
