Ndonjëherë fëmijët nuk u binden të moshuarve të tyre, bëjnë keqbërje që nuk mund të lihen pa u vënë re. Ekziston vetëm një rrugëdalje - ndëshkimi. Nuk duhet të jetë mizor, duhet të jetë një mësim edukativ.
Është e nevojshme
Durim, dashuri, qëndrueshmëri, qetësi
Udhëzimet
Hapi 1
Mos e përshkallëzoni situatën. Ndëshkoni fëmijën tuaj duke qenë i qetë, jo i zemëruar. Ndëshkimi nuk është hakmarrje, poshtërim ose inat. Mos përdorni ndëshkim fizik përveç nëse është absolutisht e nevojshme. Kur ndëshkoni një fëmijë, merrni parasysh ashpërsinë dhe moshën e veprës. Fëmijët nën moshën 2-2, 5 vjeç, është praktikisht e pakuptimtë të dënosh në kuptimin e drejtpërdrejtë të fjalës. Këtu, përkundrazi, duhet të flasim për përjashtimin e situatave që provokojnë foshnjën në mosbindje.
Hapi 2
Në moshën 2 deri në 4 vjeç, fëmija e kupton veten si person, fillon të kuptojë se cilat nga veprimet e tij i kënaqin të tjerët dhe cilat i mërzisin ose bezdisin. Përkundër faktit se mirëkuptimi tashmë ka ardhur, aftësia për të kontrolluar sjelljen e vet është ende e formuar në mënyrë jo të plotë. Në këtë fazë të jetës, fëmijët kanë një "zëvendësues" i cili krijon të gjitha ato zemërime që çmendin prindërit dhe të dashurit. Kjo lejon që fëmija të lirohet nga ndjenja e turpit, pasi shumica e asaj që ndodh nuk bëhet nga ai, por nga dikush tjetër. Flisni me fëmijën tuaj më shumë.
Hapi 3
Mundohuni të besoni se fëmija nuk po ju mashtron, duke pretenduar se ky është një "lepur nga pylli". Fakti është se fëmija ende shumë lehtë ngatërron fantazinë me realitetin. Detyra e prindërve është të kuptojnë pse fëmija e bëri këtë. Pyete atë, bisedo me të dhe ndihmo në rregullimin e situatës. Nëse nuk e keni ngacmuar fëmijën tuaj, dhe ai nuk ka frikë nga zemërimi ose dënimi juaj, atëherë ai ka shumë të ngjarë të flasë me dëshirë me ju.
Hapi 4
Mos harroni se në këtë moshë foshnjat shumë shpesh veprojnë në kundërshtim me prindërit e tyre. Dhe ata nuk e bëjnë këtë aspak sepse nuk duan të llogariten me ty, ata thjesht duhet të ndiejnë një farë pavarësie, aftësitë e tyre dhe kufijtë e tyre. Nëse filloni ta ndëshkoni fëmijën për këtë, do të filloni një betejë në të cilën nuk do të ketë fitues. Shprehni pakënaqësinë tuaj me sjelljen e fëmijës, të disponueshme për moshën e tij, shpjegojini atij atë që ju shqetësoi në sjelljen / veprën e tij.
Hapi 5
Nëse shihni se fëmija shqetësohet për sjelljen e gabuar, mos i përkeqësoni këto ndjenja. Mundohuni ta mbështesni atë. Gjëja kryesore është që fëmija të kuptojë se biznesi i kryer është pak a shumë i rregullueshëm, se ai është një qenie njerëzore dhe mund të gabojë. Shpjegojini fëmijës tuaj se si të provojë ndryshe herën tjetër dhe të shmangni telashet. Pasi ta ketë kuptuar këtë, fëmija shpejt do të mësojë të jetë më kritik ndaj vetes dhe sjelljes së tij. Nëse ai nuk e kupton që, për shembull, duke marrë ose thyer lodrën e dikujt tjetër me forcë, ai bëri diçka të keqe, duhet të mendoni shumë seriozisht. Quiteshtë mjaft e mundshme që, duke rritur një foshnjë, të keni pasur aq frikë se do ta shqetësonit me lajmin se ai kishte gabuar në diçka, saqë tani fëmija nuk është aspak i gatshëm ta pranojë atë duke kryer veprime të caktuara.
