Shpesh, termat "shpirt" dhe "shpirt" konsiderohen sinonim. Sidoqoftë, ato janë të ndara sepse janë përbërës të personalitetit të një personi. Për të shmangur konfuzionin në të ardhmen, është më mirë të dini se si ndryshojnë këto koncepte nga njëri-tjetri.
Personaliteti i çdo personi është integral dhe përbëhet nga tre përbërës: trupi, shpirti dhe shpirti. Ata janë të bashkuar dhe ndërhyrës. Shpesh dy termat e fundit ngatërrohen dhe konsiderohen sinonime. Por Bibla i ndan këto dy koncepte, megjithëse ato shpesh ngatërrohen në literaturën fetare. Prandaj konfuzioni që çon në dyshime për këtë çështje.
Koncepti i "shpirtit" dhe "shpirtit"
Shpirti është thelbi jomaterial i individit, ai përmbahet në trupin e tij dhe është forca lëvizëse. Me të, një person mund të ekzistojë, falë saj ai mëson botën. Nëse nuk ka shpirt, atëherë nuk do të ketë jetë.
Fryma është shkalla më e lartë e natyrës njerëzore, e tërheq dhe e çon atë te Zoti. Sipas Biblës, është prania e tij që e vendos personalitetin njerëzor mbi krijesat e tjera në hierarkinë ekzistuese.
Dallimet midis shpirtit dhe shpirtit
Në një kuptim të ngushtë, shpirti mund të quhet një vektor horizontal i jetës së një personi, ai lidh personalitetin e tij me botën, duke qenë zona e ndjenjave dhe dëshirave. Teologjia i ndan veprimet e saj në tre linja: ndjenja, e dëshirueshme dhe e zhytur në mendime. Me fjalë të tjera, karakterizohet nga mendime, emocione, ndjenja, dëshirë për të arritur një qëllim, dëshirë për diçka. Ajo mund të bëjë zgjedhje, edhe nëse jo gjithmonë e saktë.
Fryma është një pikë referimi vertikale, e cila shprehet në ndjekjen e Zotit. Veprimet e tij konsiderohen më të pastra sepse ajo e njeh frikën e Zotit. Ai përpiqet për Krijuesin dhe hedh poshtë kënaqësitë tokësore.
Sipas mësimeve teologjike, mund të konkludohet se jo vetëm një person ka një shpirt, por edhe kafshë, peshq, insekte, por vetëm një person zotëron shpirtin. Kjo vijë e hollë duhet të kuptohet dhe të ndihet edhe më mirë në një nivel intuitiv. Kjo do të ndihmohet nga dija se shpirti ndihmon frymën të hyjë në trupin e njeriut për ta përmirësuar atë. Alsoshtë gjithashtu e rëndësishme të dini se një person është i pajisur me një shpirt në lindje ose konceptim. Por shpirti dërgohet pikërisht në momentin e pendimit.
Shpirti e bën trupin të gjallë, të ngjashëm me gjakun që depërton në qelizat e trupit të njeriut dhe përshkon tërë trupin. Me fjalë të tjera, një person e posedon atë, si dhe një trup. Ajo është thelbi i tij. Për sa kohë që një person jeton, shpirti mbetet në trup. Kur ai vdes, ai nuk mund të shohë, të ndiejë, të flasë, megjithëse i ka të gjitha shqisat. Ata janë joaktivë sepse nuk ka shpirt. Fryma, për nga natyra e saj, nuk mund t'i përkasë njeriut; ajo lehtë e lë atë dhe kthehet. Nëse ai largohet, atëherë personi nuk vdes dhe jeton edhe më tej. Por shpirti e gjallëron shpirtin.
